Educatieve verantwoording

Aan de ontwikkeling van Blink Engels liggen recente inzichten uit de onderwijswetenschappen ten grondslag. Hieronder vind je een overzicht van interessante artikelen en boeken.

Emotie als motor van de herinnering

• Ellis en het verbreinen (2011) door Jelle Jolles.

Jelle Jolles is neuropsycholoog en emeritus hoogleraar aan Universiteit Maastricht en Vrije Universiteit Amsterdam. Als specialist op gebied van leren, geheugen en het brein is hij pleitbezorger voor een actieve dialoog tussen ‘de wetenschap van hersenen-en-gedrag’ en de praktijk van onderwijs en ontplooiing.

Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat kinderen informatie beter opslaan wanneer er emotie optreedt in het leerproces. Jolles zegt over dit proces: “Emoties zijn de motoren van onze herinneringen. Bij een sterke emotie krijgen veel hersendelen de opdracht ‘let op, dit kan belangrijk zijn’.”

In elke les die Blink maakt, moet daarom iets zitten dat leerlingen ‘raakt’. Bij Blink Engels hebben we daarom gekozen voor popsongs als basis van de lessen.

Met liedjes Engels leren

• Using English Songs: an Enjoyable and Effective Approach to ELT  (2009) door Chunxuan Shen.

In dit wetenschappelijk artikel laat Chunxuan Shen de toegevoegde waarde van het gebruik van liedjes bij het leren van Engels naar voren komen. Hij benadrukt de authenticiteit van de liedjes, de kracht van ritmes om een taal te leren en het versterken van het zelfvertrouwen om te spreken.

Bewegen bij het leren van een taal

• Techniques and Principles in Language Teaching (2011) door Diane Larsen-Freeman & Marti Anderson.

In het hoofdstuk over Total Physical Response beschrijven de auteurs waarom bewegen goed werkt bij het leren van een taal. Dit boek geeft een analyse van een TPR-les en een uitleg van de principes en technieken. Elke les van Blink Engels wordt afgesloten met een vrolijke karaoke. Daarin zingen de leerlingen mee en wordt bij sommige songs van tevoren geoefend met bewegingen bij bepaalde woorden en zinnen.

De 'schijf van vijf'

• Een ‘schijf van vijf’ voor het vreemdetalenonderwijs (revisited) (2008) door G.J. Westhoff.

Westhoff wijst op het belang van rijke en gevarieerde taalinput, en hij geeft aan dat het effect van expliciet grammatica-onderwijs groter is bij gevorderde leerders. Dit is nog altijd een belangrijk uitgangspunt bij het ontwikkelen van lesmateriaal voor Engels in het basisonderwijs.

Het belang van ‘chunks’ (kant-en-klare halfproducten, (delen van) zinnetjes die je gewoon uit je hoofd kunt leren zonder grammatica te kennen of elk afzonderlijk woord precies snapt) helpen kinderen al vrij snel grotere vaardigheid in het spreken te krijgen. Blink Engels focust op deze korte zinnen, taalfuncties, en oefent deze in gesprekjes met als doel kinderen sneller en gemakkelijker te laten spreken.

Maximale impact

• Visible Learning for Teachers: Maximizing Impact on Learning (2008) door John Hattie.

Hattie heeft vijftien jaar lang meer dan 800 onderzoeken naar leereffecten in het onderwijs geanalyseerd. Het resultaat is een geweldig overzicht van evidence-based onderzoek over wat nu écht werkt in het onderwijs om het leren te verbeteren.

De nadruk op leren van vormen in context

• Diverse publicaties door Jan Hulstijn.

Prof. dr. Jan Hulstijn heeft diverse relevante stukken gepubliceerd over recent onderzoek in het modernevreemdetalenonderwijs. In het artikel Drie suggesties voor nóg beter vreemdetalenonderwijs (2005) pleit hij voor een andere benadering van grammatica: “Leg de nadruk meer op het leren van vormen in context dan op het leren van regels en rijtjes.”

Blink Engels laat kinderen zo veel mogelijk in aanraking komen met lees- en luisterfragmenten, teksten en gesprekken waarin nieuwe woorden en taalfuncties (zinnen) voorkomen. Die worden geleerd en geoefend zodat ze toepasbaar zijn in andere gesprekken en situaties. Ook leren kinderen in die ‘standaardzinnen’ kleine aanpassingen te doen, om zich in nieuwe situaties ook te kunnen redden met deze zinnen. Grammaticaregels worden tot een minimum beperkt.

De plakfactor

• Teaching that Sticks (2010) door Chip Heath & Dan Heath.

Teaching that Sticks is een artikel geschreven door Chip Heath en Dan Heath, de auteurs van het boek Made to Stick: Why Some Ideas Survive and Others Die (2007) – in het Nederlands vertaald als De plakfactor (2015).

Dit boek is voor alle lesmethodes van Blink een bron van inspiratie. De auteurs onderzoeken en beantwoorden in dit boek de vraag: wanneer blijft lesmateriaal nu echt ‘hangen’ bij kinderen? Waar moet een les dan aan voldoen? Zij onderscheiden de volgende kenmerken van écht succesvolle lessen: die zijn eenvoudig, onverwacht, concreet, geloofwaardig, raken aan de emotie, en bevatten een verhaal.