Onze jongeren lezen niet. Dat heeft meerdere redenen, waarvan ik er eentje wil uitlichten: de verplichte leeslijst. Natuurlijk moeten we jongeren kennis laten maken met boeken, ze een keuze bieden. Het zit hem dan ook niet in het woord ‘leeslijst’ maar in het woord ervoor: ‘verplicht’. Verplichting zorgt voor uitsluiting. ‘Verplicht’ betekent dat onze jongeren duizenden titels niet mogen lezen. Waarom niet? Omdat die boeken kwalitatief niet goed genoeg zijn? Omdat ze niet aansluiten bij onze belevingswereld? Of misschien omdat we die boeken zelf niet gelezen hebben?

Hij was al op de helft, en Judas is een dik boek. Een jongen uit 4 havo vertelde me na een lezing dat hij bezig was in Judas van Astrid Holleeder. Hij was enthousiast en trots; hij was al op de helft, en Judas is een dik boek. Zijn docent stond naast hem. Haar reactie: “Dat boek mag je niet lezen voor je lijst.” Waarop de jongen zei: “O, jammer. Dan lees ik het wel in mijn vrije tijd en ga ik nu beginnen in De donkere kamer van Damocles.”

O nee. Dat is niet wat hij zei. Hij zei namelijk niets. Zijn gezicht betrok. We hadden een lezer verloren. Stop met de verplichte leeslijst, met die zogenaamde kwaliteitscontrole. Ga liever samen met de leerling op zoek naar een boek dat hem of haar interesseert en dat hij of zij gaat uitlezen. Laat de leerling ons verrassen.

En laten we alsjeblief nooit, echt nooit, zeggen dat een leerling een boek niet mag lezen.

Buddy -Ambassadeur van Het nieuwe lezen